Wanneer ben jíj voor het laatst via je werk uitgenodigd bij iemand thuis? Eigenlijk gebeurt dit niet zo vaak, mij overkwam dit gisteravond. Ik werd thuis uitgenodigd bij een Syrisch gezin, waarvan ik de man mag begeleiden richting werk.

De verhalen die je dan hoort, doen je beseffen wat een weg deze mensen hebben afgelegd doordat zij huis en haard achter moesten laten door oorlog. De mensen die gevlucht zijn uit Syrië hadden alles in hun thuisland. Zij zijn veelal hoog opgeleid, lieten hun kinderen veilig opgroeien, studeren en zagen een mooie toekomst voor zich. Ineens vallen alle zekerheden weg en is overleven opeens het belangrijkste wat je te doen staat. Dan kom je in Nederland na een levensgevaarlijke reis met vaak alleen de kleren die je aan hebt. Als je dit geluk hebt en dankbaar bent dat je het in veiligheid hebt gehaald, begint dan de procedure om Nederlands staatsburger te worden. In de afgelopen jaren heb ik veel mensen leren kennen die zich ongelofelijk inzetten om zo snel mogelijk de taal te leren en hun leven opnieuw op te bouwen. Soms hoor ik mensen in mijn omgeving zeggen dat migranten gelukszoekers zijn en dat is pijnlijk als je zoveel verhalen kent van wat mensen hebben moeten doormaken.

Ik vond het een eer om thuis te mogen komen bij dit prachtige gezin. Waar ik een kopje thee verwachtte, stond er een complete maaltijd klaar en hebben we mooie gesprekken gehad over de toekomst. Met de kinderen gaat het goed, zij leren de taal snel en hebben veel vriendjes en vriendinnetjes. De ouders moeten harder knokken, maar er zit goed nieuws aan te komen op werkgebied voor de vader van het gezin. De kracht van deze mensen ervaar ik als boost om het maximale te doen wat ik kan, zowel persoonlijk als met mijn bedrijf De Stip en ik hoop hiermee ook mijn omgeving te inspireren om hetzelfde te doen.

Samen delen is samen creëren!